Lost in translation
Door: Lise
Blijf op de hoogte en volg Lise, Anne, Carmen, Hans
15 Januari 2014 | Japan, Tokio
Lieve allemaal,
Na een lange lange reis zijn wij in Tokyo aangekomen! De reis verliep perfect en ik denk dat we nog nooit zo’n chille reis hebben gehad. Eerst vlogen we in het grootste vliegtuig ter wereld en wat een ruimte heb je daar! Daarna in een iets kleiner vliegtuig, maar alsnog heel fijn vliegen. Overal opladers voor je laptop en telefoon. Dus met onze series bij de hand hebben we ons prima vermaakt. Bovendien was het heel rustig en hadden we 3 stoelen in totaal terwijl wij maar met 2 zijn. In Dubai hadden we dus een overstap. Toen hadden we al meteen contact met de buitenwereld en hoorden we dat baby Finn is geboren! Fleur en Ryan nogmaals van harte gefeliciteerd en we kunnen niet wachten om het kleintje te zien.
Toen vlogen we verder en kwamen we aan in Japan. We verblijven in een soort Japanse herberg. Bij binnenkomst kregen we een kopje thee en ze zijn hier erg aardig. Verder is het niet heel bijzonder, maar het is wel in Japanse stijl en dat is natuurlijk wel leuk.
Vanochtend zijn we na het ontbijt naar de oudste tempel in Tokyo gegaan in Asakusa. We waren al heel erg vroeg (vanwege onze jetlag) en alles was toen nog heel rustig. Er waren veel dingen dicht. Toen we bij de tempel aankwamen waren er wel wat meer mensen. Wij zijn niet veel toeristen tegengekomen, de enige toeristen die we hebben gezien zijn zelf Japans. Toen hebben we in die wijk wat rondgelopen, veel kleine winkeltjes. Allemaal gekke eetdingen en van die rare figuurtjes. De tempel was heel erg mooi, zeker waard om te bezoeken!
Na een flinke kop koffie in de starbucks om even op te warmen (want ja, het is hier heel koud dus wees niet jaloers) zijn we doorgelopen naar de Tokyo skytower. Dit is een toren die pas een jaar af is. Ze hebben heel lang gedaan om deze te bouwen en hij is wel 635 meter hoog! Ik wilde wel omhoog, maar papa durfde het niet aan. Toen zijn we naar het winkelcentrum gegaan dat bij de toren hoorde. Wat een gekke spullen en dingen, je hebt geen idee wat ze aan het verkopen zijn. Dan denk je dat het koekjes zijn, maar als je dan een stukje verder loopt blijken het nep koekjes te zijn! We keken onze ogen uit en het was erg leuk te zien ondanks dat we geen idee hebben wat alles was.
Daarna kwam eigenlijk het grootste avontuur. We kregen een soort rondleiding over de Tokyo skytower. Maar.. alles in het Japans! Het was zo’n aparte ervaring en ik zal proberen het zo goed mogelijk te omschrijven. Wij waren de enige twee die de rondleiding kregen, want er waren geen andere mensen. Dan zou je denken, dan kunnen ze het wel in het Engels doen. Maar nee dat doen ze niet, want ze kunnen hier niet zo goed Engels (wat je misschien wel zou verwachten…). Gevolg was dus: alles in het Japans. Eerst moesten we in een rij wachten en toen begon een meneer een heel enthousiast verhaal te vertellen. We knikten instemmend, maar begrepen er geen snars van. En wij maar knikken en knikken en die man ratelde maar door. Vervolgens mochten we de filmzaal in waar een mevrouw ons aan het opwachten was in een labjas, weer klaar om een heel verhaal te vertellen. De meneer nam enthousiast afscheid van ons, waarbij wij hem enthousiast uitzwaaiden en we deden alsof we beste vrienden waren. Na een warm welkom van de mevrouw (denken we…) werd een heel verhaal over die toren verteld (dat begrepen we vanuit de plaatjes..). Er was ook een quiz in verwerkt, maar de vragen en antwoorden waren in het japans (soort gebarentaal dus, geen ideee wat er staat). Ondanks dat was de score nog hoger dan die van mijn laatste tentamen en die was ook al erg goed! We kregen hiervoor een groot applaus van de mevrouw in de labjas (dit konden we zien, want ze klapte heel hard). Hierna gingen we naar de sky experience (of zoiets). Dit was een soort multimedia presentatie waarbij het net leek alsof je op de toren stond. Prima voor papa, want die hoefde hem op deze manier niet te beklimmen. Toen was dat weer klaar en kregen we weer een soort 3d achtig verhaal te zien in het Japans. Geen idee waar het over ging. Het had allemaal iets met die toren te maken…. Uiteindelijk ging het erom dat het een droom toren was, een soort Disney achtig idee.
Het gaf ons echt een soort van lost in translation gevoel. Het gaat er niet zozeer om dat je elkaar niet kunt verstaan, maar dat je elkaar ook gewoon niet begrijpt. Dit is typisch iets wat je moet snappen door het mee te maken, maar ik hoop toch dat ik het een beetje heb kunnen omschrijven aan jullie!
Volgende keer volgt meer!
Liefs,
Hans & Lise
Na een lange lange reis zijn wij in Tokyo aangekomen! De reis verliep perfect en ik denk dat we nog nooit zo’n chille reis hebben gehad. Eerst vlogen we in het grootste vliegtuig ter wereld en wat een ruimte heb je daar! Daarna in een iets kleiner vliegtuig, maar alsnog heel fijn vliegen. Overal opladers voor je laptop en telefoon. Dus met onze series bij de hand hebben we ons prima vermaakt. Bovendien was het heel rustig en hadden we 3 stoelen in totaal terwijl wij maar met 2 zijn. In Dubai hadden we dus een overstap. Toen hadden we al meteen contact met de buitenwereld en hoorden we dat baby Finn is geboren! Fleur en Ryan nogmaals van harte gefeliciteerd en we kunnen niet wachten om het kleintje te zien.
Toen vlogen we verder en kwamen we aan in Japan. We verblijven in een soort Japanse herberg. Bij binnenkomst kregen we een kopje thee en ze zijn hier erg aardig. Verder is het niet heel bijzonder, maar het is wel in Japanse stijl en dat is natuurlijk wel leuk.
Vanochtend zijn we na het ontbijt naar de oudste tempel in Tokyo gegaan in Asakusa. We waren al heel erg vroeg (vanwege onze jetlag) en alles was toen nog heel rustig. Er waren veel dingen dicht. Toen we bij de tempel aankwamen waren er wel wat meer mensen. Wij zijn niet veel toeristen tegengekomen, de enige toeristen die we hebben gezien zijn zelf Japans. Toen hebben we in die wijk wat rondgelopen, veel kleine winkeltjes. Allemaal gekke eetdingen en van die rare figuurtjes. De tempel was heel erg mooi, zeker waard om te bezoeken!
Na een flinke kop koffie in de starbucks om even op te warmen (want ja, het is hier heel koud dus wees niet jaloers) zijn we doorgelopen naar de Tokyo skytower. Dit is een toren die pas een jaar af is. Ze hebben heel lang gedaan om deze te bouwen en hij is wel 635 meter hoog! Ik wilde wel omhoog, maar papa durfde het niet aan. Toen zijn we naar het winkelcentrum gegaan dat bij de toren hoorde. Wat een gekke spullen en dingen, je hebt geen idee wat ze aan het verkopen zijn. Dan denk je dat het koekjes zijn, maar als je dan een stukje verder loopt blijken het nep koekjes te zijn! We keken onze ogen uit en het was erg leuk te zien ondanks dat we geen idee hebben wat alles was.
Daarna kwam eigenlijk het grootste avontuur. We kregen een soort rondleiding over de Tokyo skytower. Maar.. alles in het Japans! Het was zo’n aparte ervaring en ik zal proberen het zo goed mogelijk te omschrijven. Wij waren de enige twee die de rondleiding kregen, want er waren geen andere mensen. Dan zou je denken, dan kunnen ze het wel in het Engels doen. Maar nee dat doen ze niet, want ze kunnen hier niet zo goed Engels (wat je misschien wel zou verwachten…). Gevolg was dus: alles in het Japans. Eerst moesten we in een rij wachten en toen begon een meneer een heel enthousiast verhaal te vertellen. We knikten instemmend, maar begrepen er geen snars van. En wij maar knikken en knikken en die man ratelde maar door. Vervolgens mochten we de filmzaal in waar een mevrouw ons aan het opwachten was in een labjas, weer klaar om een heel verhaal te vertellen. De meneer nam enthousiast afscheid van ons, waarbij wij hem enthousiast uitzwaaiden en we deden alsof we beste vrienden waren. Na een warm welkom van de mevrouw (denken we…) werd een heel verhaal over die toren verteld (dat begrepen we vanuit de plaatjes..). Er was ook een quiz in verwerkt, maar de vragen en antwoorden waren in het japans (soort gebarentaal dus, geen ideee wat er staat). Ondanks dat was de score nog hoger dan die van mijn laatste tentamen en die was ook al erg goed! We kregen hiervoor een groot applaus van de mevrouw in de labjas (dit konden we zien, want ze klapte heel hard). Hierna gingen we naar de sky experience (of zoiets). Dit was een soort multimedia presentatie waarbij het net leek alsof je op de toren stond. Prima voor papa, want die hoefde hem op deze manier niet te beklimmen. Toen was dat weer klaar en kregen we weer een soort 3d achtig verhaal te zien in het Japans. Geen idee waar het over ging. Het had allemaal iets met die toren te maken…. Uiteindelijk ging het erom dat het een droom toren was, een soort Disney achtig idee.
Het gaf ons echt een soort van lost in translation gevoel. Het gaat er niet zozeer om dat je elkaar niet kunt verstaan, maar dat je elkaar ook gewoon niet begrijpt. Dit is typisch iets wat je moet snappen door het mee te maken, maar ik hoop toch dat ik het een beetje heb kunnen omschrijven aan jullie!
Volgende keer volgt meer!
Liefs,
Hans & Lise
-
15 Januari 2014 - 08:49
Koen V E.:
Hallo Hans & Lise
Wat een geweldig verhaal! Je zult nog veel vaker “Lost in Translation” zijn in Japan. Ik snap het gevoel helemaal. Japan heeft zo’n volslagen eigen cultuur en manier van leven. Dat snappen wij gewoon niet. Daarom is het ook zo’n bijzonder land! Hoe vind je al die plastic voorbeelden van gerechten die je kan eten in de etalage van restaurants? Handig toch? Zo kan je tenminste aanwijzen wat je wil eten! Zo zijn er zo veel gekke dingen die je dagelijks mee maakt. Ik denk nog zo vaak aan mijn Japanreis. Fascinerend! Geniet er van en blijf zulke leuke verhalen schrijven: wij genieten graag mee!
Veel groeten van Koen.
-
15 Januari 2014 - 10:20
Renate:
Geweldig je bent weer heerlijk op reis en dan ook nog alleen met je pa.gezellig ,maak er wat moois van maar ik denk dat dit jullie wel gaat lukken.en alles in t japans tja toch nog maar een studie er bij pakken.veel plezier daar en hier alles nog rustig op t baby front.
groetjes renate,frans en luc -
15 Januari 2014 - 10:27
Gerard En Astrid:
Hoi
Wat een verhaal, ja Japans is toch heel wat anders. Ik zie jullie helemaal voor me, vriendelijk glimlachen en niets begrijpen!!!
Geniet ervan, ben benieuwd naar de volgende ervaringen, vooral ook het eten?!?
liefs van ons, Gerard en Astrid -
15 Januari 2014 - 13:48
Carmen:
superleuk verslag, ik geniet mee, liefs mam
-
15 Januari 2014 - 14:15
Ceylan:
Geweldig verhaal! Nog veel plezier!!
Kus je Svtje
-
15 Januari 2014 - 14:28
Maria:
Haha prachtig! Ik zie jullie helemaal staan, knikkend en er niks van begrijpen! Veel plezier!! -
15 Januari 2014 - 17:17
Jansen & Janssen:
Haha, wat een leuk verhaal! Het zou een stukje uit een komische film kunnen zijn...
Over die nep-koekjes, je hebt daar winkels met nep-eten, voor winkels en restaurants om als voorbeeld in hun etalage te leggen, zo heb je ook kippen en salades die nep zijn. Dit heeft Fred ook eens meegemaakt in Tokyo en was er toen ook verbaasd over! Je hebt zelfs 'n hele wijk met winkels die alleen maar nep-eten verkopen! Nog veel plezier, geniet ervan!!! Ernestine -
16 Januari 2014 - 12:08
Lenie Ranselaar:
Lieve hans en lise alle foto s gezien en het leuke verhaal van lise gelezen wat heb je
dat goed gedaan lise jullie hebben het wel gezellig liefs xxx
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
